Mijn gepimpte website is on line. Dat leek mij het startsein om in rotvaart blogs te plaatsen over de voortgang van het wielercafé. In een keer het hele bord volscheppen. Maar het lijkt wel een bord spaghetti.

vlotte website

Mijn oude website was nog best fraai maar een beetje uit vorm. Niet snel en niet geschikt voor het mobiele werk. Ook de teksten konden wel een opfrisbeurtje gebruiken. Er zijn mensen die zonder website door het leven gaan. En geef ze eens ongelijk want met een facebookpagina kom je heel ver. Toch wilde ik mijn website niet opgeven. Dus heb ik de dokter er naar laten kijken en nu loopt-ie weer gesmeerd. Alle blogs die ik gedurende de hersteloperatie had geschreven wilde ik er meteen in knallen, maar toen bleek dat de actualiteit van gisteren was. Dan rijd jij als lezer toch een stukje achter het peloton aan.

in het diepe

Daarom een nieuwe blog, ik begin gewoon ergens.
En dan heb ik meteen mijn probleem te pakken. Ik sta al een paar maand aan de rand van het zwembad maar durf niet te springen. Moet ik bij de trap, moet ik in het ondiepe, of meteen in het diepe? Of, heel opvallend, meteen van de 3-meterplank?
Het excuus van de ouderwetse website is er niet meer. Maar wat komt daarna?

kijken naar een bord spaghetti

Mensen vragen of ik al een pand heb. Dat lijkt me inderdaad een goed begin. Maar dan: waar moet dat pand aan voldoen? in de stad of aan de rand? Groot of klein? Keuzes die afhangen van geld. Hoeveel wil ik zelf investeren en hoeveel kan ik funden? Goede vraag, Gerrit! Dan moet ik weten hoeveel klanten ik kan verwachten. En hoeveel omzet. Dan is een marktonderzoek eigenlijk ’the best first step’. En ondertussen kan ik een paar diploma’s halen. Of is het slim om een community op te bouwen? Met Facebook en een website, maar moet ik dan een nieuwe maken?

Alsof ik voor een bord spaghetti zit, met vreselijke honger en alleen een klein lepeltje bij de hand.