Het is al 30 jaar geleden dat ik afstudeerde als politicoloog. In mijn studietijd waren banen schaarse goederen. Daarom dacht ik dat het goed zou zijn iets te kiezen waar mijn hart naar toe ging. Ik wilde de macht analyseren: wie trekt aan de touwtjes en hoe lopen die touwtjes?
Ik hield ook van schrijven dus lag journalistiek op het snijvlak. Mijn vader vond dat ik meer kon dan een HBO-studie. Ik wilde niet weer ruzie dus werd het de universiteit. Met een politicologie-bul dacht ik wel journalist te kunnen worden. Het doel was nog in beeld.
Dat politicologie in Nijmegen destijds bekend stond als de marxistische variant was mijn vader niet bekend. De BVD had ons allemaal op de korrel, maar volgens mij is er niemand uit mijn lichting een functie binnen de spionage betrokken.
overheid
Eind jaren ’80 zaten de dagbladen niet op mij te wachten. En om een zekerheidje te hebben koos ik voor een functie bij de gemeentelijke overheid.
Aan mijn studie heb ik in die gemeentelijke decennia bijzonder veel gehad. Vooral dat macht niet altijd volgens afspraken verloopt. En ook niet altijd volgens de hiërarchische lijn. En de bestuurskundige ideeën die ik had geleerd druppelden enkele jaren later de gemeentelijke organisatie binnen.
schrijver, fietser, kroegbaas
Eigenlijk was mijn houdbaarheid in de gemeente al iets langer voorbij maar in 2012 stonden de sterren goed genoeg en werd ik schrijver. Dat ben ik nog steeds maar er is ook een wielercafé bij gekomen. Geen café zoals we in Doetinchem bekend zijn in de Grutstraat en op het Simonsplein, maar voor de sportieve gast en voor kleinere evenementen die sfeer zoeken.
De wielersport is rijk aan verhalen, dat is wat mij zo sterk aantrekt. Maar wielrenners hebben ook een sterke behoefte om kennis te delen. ‘Waarmee behandel jij je fietsketting?’ En: ‘Wat eet jij vlak voor een tocht in de bergen?’
Haagse stolp
Maar die studie politicologie laat me ook als kroegbaas niet los. Zeker niet als ik zie dat onze landelijke politiek zonder schaamte de verkiezingen van andere organen naar de Haagse stolp trekt.
De Provinciale Staten zijn zetbazen van de Eerste Kamer en de waterschappen doen de sluizen op tijd open en dicht, dat kunnen provincies ook wel doen.
beetje vreemd
Een waterschap is een vreemde vorm van zelfstandige overheid, maar wel de oudste. En bovendien is het goed om in het bestuur van ons land tegenkrachten te hebben. Checks and balances noemde politiek filosoof Alexis de Tocqueville dat.
Zijn ideeën zijn de basis van de Amerikaanse grondwet, met scheiding der machten waaronder onafhankelijke rechters. Helemaal niet naar de zin van de huidige president. Waar dat toe leidt weten we natuurlijk niet maar het lijkt nu al meer op een bananenrepubliek dan een democratische rechtstaat. Checks and balances zijn er niet voor niets.
redding
Niet dat een waterschap daar (alleen) iets in veranderd. Waarom wel? Het belang van het landschap waar we doorheen fietsen. De waterschappen in Nederland dragen in hoge mate bij aan de veelzijdigheid en kwaliteit van de fietsomgeving. Ik kan niet fietsen op ondergelopen fietspaden en een landschap van gekanaliseerde sloten en rivieren maakt me droevig. Daar doet het waterschap wat aan.
Laten we daarom andere legitieme machten in het openbaar bestuur koesteren. Ga stemmen op het waterschap.
Recente reacties