Lange tijd onbekend maar ondertussen zeer bemind: de Achterhoekse wijn. In Gendringen is Wijngoed Montferland gevestigd. Van de druiven van de zuidhelling van het Montferland en van het vlakke land van de Achterhoek maakt wijnboer Leon Masselink zijn rode en witte wijn. In zijn wijngaard laat hij graag zien hoe dat gaat, wijn maken in de Achterhoek.
De switch van Leon Masselink
“Onze wijn is echt Achterhoeks, maar we zijn nu al de Achterhoek ontgroeid. De productie is de afgelopen jaren verdubbeld, het gaat heel snel. Onze afzetmarkt is ook veel groter geworden, 15.000 flessen wijn, die drinken we in onze regio niet meer op,” grapt Masselink.
Ik ben ruim 10 jaar bezig met wijn, toch meten we ons al met internationale wijnen. Er komen gouden wijnen van het Oerlegoed.
We willen ons dan ook niet vergelijken met de goedkopere wijnen uit Chili of Australië. Willem-Alexander en Maxima hebben hier 400 flessen wijn besteld voor een officieel bezoek. Dat zegt me misschien wel meer dan prijzen bij een concours.
Trots op onze wijn
Wat nog aan Achterhoekse wijn kleeft is dat de wijn slecht zou zijn. Dat is gewoon niet waar. We halen prijzen op internationale topwedstrijden. In Canada wordt tegenwoordig ook wijn gemaakt. Die wijn is dubbel zo duur als onze wijn maar de Canadezen zijn trots op hun wijn. Dat mogen wij ook wel zijn.
De wijnmarkt is een harde markt. De Oostenrijkse wijnboeren hebben hard moeten werken om weer een positie te veroveren na dat anti-vriesschandaal. Zo werkt het kennelijk, maar ik zie dat veel boeren daar heel veel doen om hun product optimaal te krijgen en te verbeteren. En zo hoort het ook. Je moet zo zeer van jouw wijn willen genieten dat je er voor leeft.
Het gaat om kwaliteit
De varkenshouderij, waar ik uit kom, is doodgegaan door het systeem, door de wereldschaal en door de volumes. Wijn is juist een product waar het om de kwaliteit gaat. Volumes is minder belangrijk. In de varkenshouderij ontstonden verkeerde prikkels. Het draait niet meer om het product, maar om de kostprijs. Hoe lager hoe meer bonus van de vleesverwerker. De boer kan dat niet stoppen, hij zit gevangen in het systeem en zijn hypotheekverplichtingen.”`
Leon Masselink wil ook goede buur zijn
Leon Masselink uit Gendringen was varkensboer, maar zo’n 15 jaar geleden koos hij voor een ander spoor: wijnboer.
“In de varkenssector ging het zoals gezegd steeds meer om volumes en kostenreductie. Dat is in ons land niet lang houdbaar en volgens mij ook onwenselijk. We hadden een welvarend bedrijf, maar daarvoor moesten we voortdurend uitbreiden en intensiever werken. Dat bracht steeds meer overlast. Ik heb goede buren, we groeten elkaar altijd oprecht. Maar met elke stal die ik bouwde, werd er minder gezwaaid. Ook dat is een belangrijke reden om over te stappen, ik voel me verantwoordelijk voor mijn omgeving.”
De keuze voor wijnbouw
In die periode las ik veel om me te oriënteren op de toekomst. Een artikel in de ‘Boerderij’ over wijnbouw intrigeerde me enorm. Druiven in Nederland, het was een nieuwe ontwikkeling en juist dat pionieren trok me aan. Ik vond het een mooie gedachte om zo’n product in de Achterhoek te produceren. Het heeft iets romantisch: een eigen wijngaard hebben. Misschien was dat wel de reden dat we snel overtuigd waren. In ieder geval zijn we vlot dat pad ingeslagen.
We bouwen af
“Rond het jaar 2000 hebben we gekozen voor de wijnbouw. Dat kost veel voorbereiding. Scholing, aanschaf en kweek van de planten. In 2007 hadden we voor het eerst een aantal flessen wijn. Dat betekent dat ik de varkenshouderij nog nodig had om de overstap te maken. Nog steeds trouwens, want de hypotheek op de schuren moet nog worden betaald. Maar we bouwen het af, voor 2020 moeten de varkens weg zijn.
Zelf wil ik ervoor zorgen dat de schuren met asbest worden verwijderd. Ik heb ze geplaatst, dus ik ruim ze ook weer op. Het project Zon op Erf helpt me daarbij. En ik kan meteen een goede slag slaan naar een duurzame Achterhoek. Want ik wil ook een goede buur zijn.”
Recente reacties