Ik heb een pand op het oog. Welke? Dat ga ik nog niet zeggen. Tip: het ligt aan de rafelranden van de stad, zoals dat zo mooi heet. Daar waar het allemaal wat minder was en het langzaam weer beter wordt. Ik wil er graag aan bijdragen en meeliften op de wederopstanding. Maar daar wil ik het niet over hebben, wel over het nadeel van bestaande panden.

pand met noten op de zang

Het liefst zou ik een pand met een industrieel of ruig uiterlijk willen, een vierkantig oppervlak, met authentieke elementen, goed geïsoleerd en voldoende toiletten. En buiten: randje stad, toegankelijk voor fietsers, voldoende parkeerruimte en een terras op het zuiden. En dat alles voor een bescheiden huurbedrag. En zo heb ik nog wel wat. Er is in Doetinchem best veel vrij maar helaas kan ik niet bij al mijn noten op de zang een groen vinkje zetten.

verlijmd tapijt

Waar ik nu tegenaan loop is een kamerbreed tapijt, helemaal verlijmd. Een wielercafé met een tapijt, dat kan natuurlijk niet. Je valt zacht dat is een voordeel maar ik ben er voor stoere mensen. Wat kost het weghalen van 200 m2 tapijt? En daarna netjes afwerken? Gisteren was ik bij een timmerman die zou nadenken over goede en mooie meubels. Terwijl we van gedachten wisselden tipte hij me om een houten vloer over het tapijt te leggen. Fins vuren of steigerhout.

gedempt tikkende schoenen

Hij liet me wat staaltjes zien. Ik voelde en rook het hout. Onderweg naar huis maakten de beelden van het pand een tocht door mijn hoofd: ik proefde, ik rook en ik hoorde. Allemaal goed. Het gedempte tikken van wielrenschoenen op een vloer met geschiedenis. Ik rook zelfs een Fins bos. En het doet me denken aan de sensatie van een wielerbaan. Geweldig allemaal. Maar het denkbeeldige tochtje was nog niet door de portemonnee gekomen. Ben benieuwd wat die ervan vindt.