Of ondernemers het naar hun zin hebben in Doetinchem weet ik niet. Ik denk dat er juichende statistieken zijn. Maar voor startende ondernemer die iets van de gemeente moeten krijgen is het geen aangenaam vertoeven. Voor de oorzaak zou erg gemakkelijk zijn om te wijzen naar de ambtenaren of de bestuurders. Maar zo is het niet. Waar ligt het dan wel aan?
In een serie ‘berichten van het front’ wordt dat misschien duidelijk. Dit is de eerste aflevering: de vergunning.
vicieuze cirkel
Ik wil, zoals misschien bekend, een wielercafé beginnen. Het idee bestaat al zeker een jaar. In die periode is het idee gerijpt. Nu, februari-maart, durf ik de stap aan. Ik heb een offerte voor een pand, ik heb al schetsen voor de inrichting en er zijn mensen die meedoen. Dan komt echter de vergunning om de hoek. Om überhaupt een vergunning aan te vragen wil de gemeente een getekend huurcontract bij de stukken hebben. Maar ik teken pas een huurcontract als een horeca-vergunning mogelijk is.
horeca-bestemming
Dus voordat ik op zoek ging naar een locatie dacht ik: “Laat je niet verrassen Gerrit, zoek een pand waar horeca heeft gezeten of waar het mogelijk is.” Bij ieder pand dat ik bezocht of waar ik door de ramen gluurde, keek de gemeentelijke regelgeving mee over mijn schouder. Beetje jammer want zodoende viel een aantal mooie locaties af. Uiteindelijk bleef Spinbaan 21c over. Niet de gedroomde toplocatie, maar met de bestemming ‘gemengde doeleinden’, goed bereikbaar met de fiets en goed zichtbaar. Alles afwegende een hele beste plek.
zwevende cocon
Sterker: het was de allerbeste. Want toen ik na een paar bezichtigingen en gesprekken het huurcontract kreeg gestuurd duizelde het me. Ik was dolgelukkig: “het gaat echt gebeuren!”. Even verkeerde ik in een soort zwevend cocon in een parallel universum, maar al snel moest ik gewoon naar het toilet.Toch: toen ik even later de de toiletruimte weer verliet liep ik de verkeerde kant op. Alsof ik geen zin meer had in mijn bureau met laptop.
vertraging
De roes werd wreed verstoord door een gemeentelijk medewerkster. Ze vertelde dat het bestemmingsplan weliswaar horeca toestaat, maar geen alcohol. Of zoals ze het zei: “Of jouw idee zou kunnen moet eerst goed worden onderzocht.” Dat klinkt enerzijds hoopgevend maar tegelijkertijd ook naar extra tijd.
Wat te doen? Driftig aanvullende argumenten uit het toetsenbord rammelen? Of berustend afwachten in mijn cocon?
Over de zoektocht door de stad (en ruim daarbuiten) vertel ik binnenkort nog. Maar misschien is de weg naar de finish veel interessanter.
Recente reacties